زهراسادات نوری

از آسمانم ماتم ببارد هراس بی تو ماندنم ادامه دارد

نمینویسم ترانه بی تو چگونه پر کشد خیال واژه بی تو

به لب رسیده جان کجایی

کجایی که برده طاقتم جدایی

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که بی مه تو هوای پر زدن ندارم

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که در ره تو من نفس بریده درگذارم

مگر ندانی چو از تو دورم بیراهه ای خموش و تار، بی عبورم

نمیتوانم دگر برویم که من اسیر این خزان تو به تویم

به لب رسیده جان کجایی

کجایی رهی نمانده تا رهایی

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که بی مه تو هوای پر زدن ندارم

باران تویی به خاک من بزن

بازآ ببین که در ره تو من نفس بریده درگذارم